ای کشتــه ای که بود اُحــد کربلای تو            اهل مــدیـنه نــوحـه گــرانِ عــزای تو

شیــر خــدا و شیر رســول خــدا تویی            ای نــام سـیــدالـشّـهــدایــی ســزای تـو

قـبل از حسین و واقـعــۀ جــانگـداز او            زهرا گریست بر تو و بر کــربلای تو

هر عضوت از نسیم شهادت چو گل شکفت            در راه دین چو مُثله نشد کس سوای تو

اعضای تو ز تیــغ ستم پــاره پاره شد            پایان نشد به کشتــه شدن ماجــرای تو

شد خلعـت شهــادت تو جـامۀ رســول            جان ها فدای پیکر در خـون شنــای تو

ای قــامت بلنــد رشـادت به هـر زمان            کــوتــاه بُــد ردای رسـالت بــرای تــو

ماتــم، چــرا گیــاه به پـای تو ریخـتـند           می باید آنکه ریخت سر و جان به پای تو

شعر " مؤید " است تو را کمترین نثـار           ای بهتـرین درود و تحیّــت ســزای تو